Warszawa-Szczytno –> Stare Kiejkuty

Sobota, 21 maja 2011 · dodano: 22.05.2011 | Komentarze 0

Jakiś czas temu zrodził się w mojej głowie pomysł, aby wybrać się rowerami na Mazury. Zrealizowałam go wspólnie z Norbertem. Sobota rano – budzik nastawiony na 3:30. W ostateczności pobudka przed 4. Podczas, gdy robiłam jajecznicę, Norbi ostatecznie dopieszczał rowery i napęd. Szybkie dopakowanie najpotrzebniejszych rzeczy i start ok 5:30. Początkowo wiatr w plecy. Niestety zanim wyjechaliśmy z Warszawy jego kierunek uległ zmianie. 90% trasy pokonaliśmy pod wiatr – całe szczęście nie był na tyle mocny, aby nas powstrzymać :)

Pierwsza przerwa w Serocku. Banan – aby uzupełnić zapas energii:



Następnie zatrzymaliśmy się w Przemiarowie za Pułtuskiem, aby uzupełnić bidony. Oto kto nam towarzyszył:



Za Przemiarowem odbiliśmy na Karniewo, zamiast jechać trasą 57 przez Maków. Był to rewelacyjny pomysł, ponieważ spokój jaki tam panował był zniewalający! Cisza, praktycznie zero ruchu i my :) A widoki WSPANIAŁE! Oto jeden z nich, który przysłania moja postać :P



I wybiła setka (niestety trochę się spóźniłam ze zdjęciem):



Przed Chorzelami zatrzymaliśmy się w Leśnym Zajeździe na obiadek:



Usiedliśmy w altance, obok oczko wodne z kaskadami. Pyszne jedzenie, chłodne piwko i odlot.. :) Chwila odpoczynku i powrót do kręcenia.
Po drodze towarzyszyły nam liczne kryzysy i przede wszystkim ból nadgarstków. Okropny ból dopadł mnie również w okolice łopatki i prawego barku. Śmiałam się nawet, że będzie to „krwawa wyprawa”, ponieważ w momencie pakowania plecaka uświadomiłam sobie, że to będą „te kobiece dni”. Ale cierpliwy Norbert jakoś ze mną wytrzymał i wybaczył mi częste postoje ;P

Na pytanie Gosi Andrzejewicz „..kiedy znajdziemy się na zakręcie, co z nami będzie?” Odpowiadam: „Nic, zrobimy sobie zdjęcie” ;)



Wielbark – z uśmiechem na twarzy szykuję „koksik”;)



A oto pies, który umilał nam czas podczas spożywania czekolady:



Wyrwał sztachetkę, przynosił, kładł nam pod nogi i prosił, by mu rzucać. Wydawał przy tym nieziemskie okrzyki. Norbi chwilę się z nim pobawił, a następnie każde ruszyło w swoją stronę.
W Szczytnie skonsumowaliśmy gofra i udaliśmy się na działkę do Starych Kiejkut, gdzie czekali na nas, nieświadomi niespodzianki jaką szykujemy, rodzice. Do 200 km musieliśmy dokręcić ok. 9-10 km.

Koniec wycieczki:



Świetna wyprawa! :)